|
Wysiadła z autobusu. Jdąc ciemną ulicą mieszanka uczuć rozsadzała ją od środka. Z trudem otworzyła starą zardzewiałą brame. Znała na pamięć droge do celu. Po kilku minutach schodziła w dół wydeptaną w trawie uliczką. Krople deszczu mieszały się z jej łzami. Założyła na głowe kaptur od grubej przemoczonej bluzy zapinanej na zamek. Zatrzymała się koło właściwego nagrobka. Uklękła obok płyty i przetarła mokrymi palcami napis na nim wyryty.
Wyciągnęła znicz z kieszeni, zapaliła go zapalniczką i postawiła na środku. Teraz już nie ukrywała swoich uczuć. Przy nim zawsze mogła być szczera. Był zdecydowanie jej najlepszym i jedynym przyjacielem. Cholenie za nim tęskniła. Jego śmierć bolała jeszcze mocniej, obwiniała sie o nią. Gdyby wtedy w środku nocy nie zadzwoniła do niego zapewnie dziś byłaby z nim, radosna i uśmiechnięta. Ona wiedziała najlepiej jak niszczęce mogą być konsekwencje jednego, złego wybory. Chodź gdyby nie ta rozmowa, on nie umarł by ze świadomością, że ona go kocha. / dealer_happiness
|
Dodaj komentarz
