 |
Siedziałam ze znajomymi w parku. Kumpela kłóciła się z chłopakiem, a my siedzieliśmy milcząc. Kiedy po raz kolejny usłyszałam, jak ją wyzywał, coś we mnie pękło. Przypomniało mi się, jak byłam traktowana przez swojego chłopaka i że wtedy nikt mnie nie poparł, nie pomógł. Nie zastanawiając się nad tym, co robię, wstałam, podeszłam do niego i przypierdoliłam mu ręką w twarz, z dość dużego zamachu. Nie powiedział mi nic, bo zawsze się mnie bał. A ona popatrzyła na mnie, rozpłakała się i powiedziała, że jeśli jeszcze raz go tknę, pożałuję. Nieco zdziwiłam się jej odpowiedzią, ale w końcu zrozumiałam, że wtedy, kiedy tak mnie traktowano, powiedziałabym tak samo. Stwierdziłam, że dam już temu spokój, że sama musi przejrzeć na oczy, to dopiero zrozumie. / pepsiak
|
Dodaj komentarz
