 |
|
Wczorajszy występ bardzo udany! Ostatni? Cieszę się, że mogłam w tym wszystkim uczestniczyć. Choć początkowo było ciężko to później każdy wziął się w garść i dał z siebie wszystko. Uwielbiam to uczucie tuż po. Uwielbiam również sam moment grania. Kiedy tyle par oczu jest we mnie wpatrzonych, kiedy coś mówię. Wszyscy skupiają się na mnie. Początkowo było bardzo ciężko się przełamać, ale trzeba się hartować, by zyskać większą pewność siebie i stać się kimś więcej niż się było początkowo.
|
|
|
|
Jest jeszcze jednak Ten inny. Chociaż tak na prawdę to nie jest TO. Ja to wiem. On chyba też. Więc po co my to nadal ciągniemy?
|
|
|
|
Koniec roku... I pomyśleć, że prawie 12 miesięcy temu WSZYSTKO SIĘ ZMIENIŁO ! Tak bardzo boję się, że będę przeżywać te wszystkie wydarzenia w perspektywie teraźniejszości. Jestem sentymentalna i mam wrażenie, że każdy z TYCH dni będzie mi przypominał to co wydarzyło się 365. A może będzie jednak inaczej? On nadal milczy...............................................................
|
|
|
|
Koncert w Akademii Muzycznej. Druga połowa. Chwila zapomnienia. Byłam wtedy w tak wielu miejscach. A wystarczyło tak niewiele - zamknąć oczy i użyć wyobraźni. Wystarczyło tak niewiele by zobaczyć zupełnie inny świat.
|
|
|
|
Ten sen. Pragnęłam żebyś mi się przyśnij i w końcu się to stało. Zobaczyłam Cię w moich snach. To trwało tak długo. Zareagowałam podobnie jak po spotkaniu z Tobą, jednakże już nie tak bardzo emocjonalnie. Budziłam się w nocy, nie mogłam później dojść do siebie. Kilka drobnych łez spłynęło w szkole po policzkach. I w końcu znalazłam pretekst by do Ciebie napisać. Jednak nie odpowiedziałeś od razu - jak zwykle.
|
|
|
|
Gdy choć przez chwilę jest źle, to nie załamuj się, lecz uśmiechnij ! Bo wszystko jeszcze wróci do normy !
|
|
|
|
Szalony dzień. Kiedy ma się kogoś kto potrafi rozkręcić to co jest w Tobie najbardziej pokręcone, wszystko może przerodzić się w uśmiech, ironię i szczęście. Oby było więcej osób, które w ten sposób motywują Cię do pewnych zachowań. Dziwnych zachowań. - Jesteś dziwny? - Lubię Cię! Bo nie ma sensu brać wszystkiego na poważnie, ciągle być ponurym, bezpowrotnie oddanym rzeczywistości. Przynajmniej ja tak mam. Jestem dziwna, trochę zakręcona i dobrze mi z tym. Bo to daje mi szczęście...
|
|
|
|
Jednak nadal milczę. Szukając jakiegoś pretekstu by przerwać to milczenie i odezwać się. Jednak nadal się boję. I wolę nie psuć tej wystarczająco chwiejnej konstrukcji zbudowanej z moich uczuć. Gotowej zawalić się w najmniej oczekiwanym momencie. I zniszczyć mur, który powstał z moich myśli, w mojej psychice. Który jest uodpornieniem na Ciebie.
|
|
|
|
Setny wpis będzie radosny. Po raz kolejny wyszłam dziś na scenę. Lekko stremowana, ale zdenerwowana mobilizująco. Poszło mi dobrze jak sądzę. Wierzyłam w to, że się uda. Musiałam tak myśleć. Nie było już tego paraliżu jaki towarzyszył mi ostatnimi razami. Zagrałam. Jestem z siebie zadowolona. I pomyśleć, że nie było by tego wszystkiego gdyby nie ON. Gdybym nie została tam tylko przez Niego. Szkoda, że nie mógł mnie dzisiaj widzieć, szkoda, że nie mógł dzielić ze mną tego szczęścia... Ale dziękuję mu za to, że nie zrezygnowałam z marzeń, z tej ciężkiej pracy, tego szczęścia, tych wielu godzin tam spędzonych i z tego by mieć coraz szersze horyzonty. By być lepszym i bardziej otwartym człowiekiem. Szalonym człowiekiem. Szczęśliwym człowiekiem.
|
|
|
|
Jesteś szczęśliwy na tyle na ile sobie pozwalasz. Więc nie miej pretensji, że jest Ci źle, bo w 80%* przypadkach to Ty kierujesz swoim życiem i losem jaki na nie spada.
*(pozostałe 20% to zdarzenia losowe, śmierć kogoś bliskiego, niezależne od naszych decyzji zdarzenia, uczucia innych osób) - chociaż i one czasem uczą nas czegoś nowego. sprawiają, że stajemy się silniejsi, uodporniamy na przyszłość. wyciągamy odpowiednie wnioski.
|
|
|
|
Kiedyś bez problemu zadawałam się z pesymistami - miałam z nimi coś wspólnego. Jednak przez to wszystko, zamiast pomóc samej sobie szłam z nimi w stronę bycia nieszczęśliwą. A przecież nie jestem pesymistką i nie urodziłam się żeby nią być! Jeszcze do niedawna byłam zła na ludzi, którzy śmiali się bez powodu. Sądziłam, że nie znają życia, więc nie mogą cieszyć się tak zupełnie bez powodu! DLACZEGO NIE? Ja też chcę tak żyć! Chcę się cieszyć każdą chwilą. Nie patrzeć na to co złe, ale na to co daje szczęście i szukać go w każdym zakamarku tego świata. Po kilku miesiącach, gdy wracam do rozmowy z pesymistą jestem przekonana teraz, że to nie dla mnie. Nie chcę mieć z tym za wiele wspólnego. Nie chcę być taka jak oni. Nieszczęśliwa. Bo mam wrażenie, że to ludzie nie pozwalają sobie na to by być szczęśliwym. To oni i tylko oni są za to odpowiedzialni. A przecież wystarczy tak niewiele!
|
|
|
|
Raz góra, raz dół. tak właśnie być powinno. By docenić szczęście, trzeba zaznać i smutku.
|
|
|
|
Dodaj komentarz