 |
sceptyczna.moblo.pl
Jeśli ktoś kocha nas aż tak bardzo to nawet jak odejdzie na zawsze jego miłość będzie nas zawsze chronić.
|
|
 |
|
Jeśli ktoś kocha nas aż tak bardzo, to nawet jak odejdzie na zawsze, jego miłość będzie nas zawsze chronić.
|
|
|
|
Nikt nie pyta, jak się czuję czy jak sobie radzę. Nie mogłabym ich mniej obchodzić.
|
|
|
|
One wierzą, a wiara wszystko zmienia. Mamy prawo marzyć i to, przypuszczam, jest największą siłą magii i przekonanie, że możemy zrywać możliwości jak dojrzałe owoce z drzewa.
|
|
|
|
Ale przebaczenie... Trzymam się tego niewielkiego okruchu nadziei i tulę go mocno, pamiętając, że w każdym z nas mieszka dobro i zło, światło i ciemność, sztuka i ból, wybór i żal, okrucieństwo i poświęcenie. Każdy z nas jest swoim własnym chiaroscuro, własnym kawałkiem iluzji, który stara się przerodzić w coś konkretnego, coś realnego.
|
|
|
|
Cz. 4 Wiem, że zemdlałam. Obudziłam się dopiero w szpitalu. Lekarz poinformował mnie, że nie żyjesz. Wiedziałam to już wcześniej, ale wciąż nie mogłam w to uwierzyć. Odszedłeś, nie ma cię. Nigdy nie poczuję twojego pocałunku, dotyku, nigdy nie usłyszę twojego śmiechu. Ogarnęła mnie rozpacz. Nie wyobrażałam sobie dalszego życia bez ciebie. Chciałam zginąć razem z tobą. Nigdy nie wybaczę sobie swojej głupoty. Zginąłeś, bo chciałam udowodnić, że jestem lepsza. Czuję wewnętrzną pustkę, nigdy się już nie pozbieram. Nie mogę nawet płakać czy krzyczeć. Patrzę się pusto w szpitalny sufit i nic do mnie nie dociera. Zasypiam z nadzieją, że umrę we śnie i znów cię zobaczę.
|
|
|
|
Cz. 3 Jedyne, co pamiętam to huk, swąd spalenizny i niewyobrażalny ból w całym ciele. Nasze auto zostało niemal całkowicie wgniecione w drzewo. Nie mogłam się ruszyć, ani wołać o pomoc. Resztkami sił przechyliłam głowę na prawo. Ten widok na zawsze utrwalił mi się w pamięci. Prześladuje mnie każdej nocy, sprawia, że budzę się z krzykiem. Największy koszmar mojego życia - ty, cały zakrwawiony, z bezwładnie zwisającą głową. Krzyk, który wyrwał mi się z gardła, mógł chyba obudzić zmarłego. Szkoda tylko, że nie obudził ciebie.
|
|
|
|
Cz. 2 Zaczęłam jechać coraz szybciej i szybciej. Widziałam błysk niepokoju w twoich oczach. Z satysfakcją rzuciłam - "I co, frajerze? Zdziwiony?" Popatrzyłeś się na mnie i z uśmiechem powiedziałeś - "Przepraszam, że kiedykolwiek w ciebie wątpiłem." Po tych słowach spojrzeliśmy sobie w oczy. Czułam promieniującą od ciebie miłość i pomyślałam, że chcę być z tobą już na zawsze. Nie dane nam było jednak cieszyć się tą chwilą, bo straciłam panowanie nad kierownicą. CDN
|
|
|
|
Cz.1 Była spokojna, lipcowa noc. Jechaliśmy samochodem na wakacje. Kłóciliśmy się o to, kto umie lepiej prowadzić. W końcu nie wytrzymałeś i kazałeś mi siadać za kierownicą. Byłam zmęczona i przeszło mi przez głowę, że nie powinnam tego robić. Nie chciałam jednak przyznać ci racji, więc się przesiadłam. Ty siadając na fotelu pasażera, nie zapiąłeś pasów. Zwróciłam ci na to uwagę. Powiedziałeś jednak, że daleko i tak nie zajedziemy. Poczułam się urażona twoim brakiem wiary w moje umiejętności. Chcąc udowodnić ci, że jestem lepsza, przycisnęłam pedał gazu.
|
|
|
|
Czym jest miłość? Stanem uniesienia, który pojawia się, gdy widzisz ukochaną osobę? A może tylko chemicznym związkiem, który sprawia, że nie myślimy racjonalnie? Jedno jest pewne - jest największą siłą we wszechświecie i głupi ten, który chce z nią walczyć.
|
|
|
|
Stałam tam jeszcze przez chwilę. Wiatr rozwiewał mi włosy, a dłonie trzęsły się z zimna. Widziałam jak odchodzisz w swoją stronę. Chciałam za tobą biec, krzyczeć, byś wrócił. Nie mogłam jednak nic zrobić. Coś zmroziło mnie od środka i czułam się jak spetryfikowana. Mogłam jedynie patrzeć na twoją oddalającą się sylwetkę. Łudziłam się, że się odwrócisz. Że spojrzysz na mnie jeszcze ten jeden raz i pożałujesz swojej decyzji. Jednak nic takiego nie miało miejsca. Stawałeś się już odległym punktem, znikającym za horyzontem. Wtedy jakbym się ocknęła. Niestety, a może i stety, byłeś już za daleko, bym mogła cię dogonić. A wierz, że miałam taki zamiar. Chciałam biec ile sił w nogach, choćbym miała skonać padając u twych stóp. Nie zrobiłam tego jednak, chcąc zachować resztki godności. I wiesz co? Nie żałuję.
|
|
|
|
Męczy mnie ta niemożność ujawnienia prawdy.
|
|
|
|
Dodaj komentarz