 |
klaudd_.moblo.pl
No i co mu powiesz? ''Może i Cię ranię ale to uczucie między nami było fałszywe pełne zazdrości kłamstw. Przykro mi że dowiedziałam się tylu przykrych rzeczy na T
|
|
 |
|
-No i co mu powiesz? ''Może i Cię ranię, ale to uczucie między nami było fałszywe, pełne zazdrości, kłamstw. Przykro mi, że dowiedziałam się tylu przykrych rzeczy na Twój temat od innych. Powinienieś mi sam powiedzieć, że jestem dla Ciebie nikim. Myślę, że to konieć naszego związku''?!
-Nie. Zrobię to szybko, żeby nie bolało. O tak - ''Jesteś mi obojętny, nara.'' // klaudd_
|
|
|
|
Żałuję wszystkich chwil spędzonych z tobą. Nawet tych pięknych. Serio. Bo co z tego, że były piękne, skoro nie mogę ich już z tobą wspominać, co z tego, jeżeli cierpię, gdy o tym myślę.. Boże, byłam wtedy taka naiwna, głupia..szczęśliwa.. Przez to szczęście wylałam tyle łez, straciłam tyle dni na użalaniu się nad sobą. Powinnam wcześniej pomyśleć o tym, że szczęście szybko mija. / klaudd_
|
|
|
|
Koniec..
Myślałam,
że ta przyjaźń będzie trwać wiecznie..
Boli,
że te wszystkie piękne chwile,
dobre dni,
miło spędzony czas
był zmarnowany..
Bolą słowa:
,,Przyjaźń, która się kończy
nigdy nie była prawdziwa''
Bolą, bo całkowicie poświęciłam się temu uczuciu,
tej miłości..
Boli złamane serce..
Jeżeli ktoś pyta:
,, Wierzysz w prawdziwą przyjaźń?'',
odpowiadam ,,Nie, ale jeszcze wczoraj wierzyłam..'' // klaudd_
|
|
| klaudd_ dodał komentarz: |
27 maja 2011 |
|
|
A teraz zgaś światło.
Musisz posprzątać,
posprzatać ten bałagan w swoim życiu.
Włóż do szuflady,
jak najgłębiej troski,
poukładaj różne ważne sprawy-
Od najważniejszej, do tej mniej ważnej,
ale uwzględnij wszystkie,
wytrzyj, tak porządnie z pamięci
wszystkie złe chwile,
a te dobre pielęgnuj.
Musisz jeszcze poodkurzać,
żeby nie było już zazdrości, kłamstw.
Dbaj tak o życie
i rób takie porządki często.
Teraz zapal światło.
To Twój moment,
wszyscy na Ciebie patrzą,
podziwiają Twoją ciężką pracę.
Pamiętaj,
że są jeszcze przyjaciele,
którzy chętnie pomogą w porządkach,
przypilnują,
żeby nikt nie zapalał światła wtedy,
kiedy tego nie potrzebujesz.
Przecież od Ciebie zależy,
kiedy je zapalisz,
tylko Ty wiesz,
kiedy jest już porządek...
|
|
|
|
Siedzieli na ławce,
objęci,
patrzyli sobie bardzo głęboko w oczy.
Ona widziała w nich głębię, która hipnotyzowała,
on niezwykłą delikatność, nieśmiałość.
Trzymali się za ręce, jakby nie miało być jutra.
Ona miała dziwne przeczucie,
nie chciała od niego odejść,
miała ogromną potrzebę przebywania z nim.
Czuła, że coś się wydarzy.
Ale musiał iść do domu.
Pocałowali się na pożegnanie.
Ona poszła w swoją stronę, on w swoją..
Krzyknęła jeszcze ,,kochasz?''
Nie usłyszał co powiedziała,
ale odwrócił się i pomachał.
|
|
|
|
Stała nad brzegiem jeziora.
Była zima.
Patrzyła smutno na ścieżkę.
Nagle zza drzew zobaczyła go.
Szedł spokojnym krokiem w jej kierunku.
Podszedł do niej,
złapał ją za rękę.
Czuła, jak radość przepełnia ją od wewnątrz.
Weszli na bardzo kruchy lód.
wiedzieli czym to się może skończyć,
że to ogromne ryzyko.
Podtrzymywała ich na duchu myśl,
że są razem i nic ani nikt nie może im przeszkodzić.
Szli bardzo delikatnie,
ostrożnie,
zatrzymując się przed każdą przeszkodą,
przemyślając każdy kolejny krok.
Podjeli się świadomie tego ryzyka,
razem tego chcieli,
nikt ich nie namawiał.
Ta wędrówka po lodzie to ich życie -
muszą zmagać się z nim codziennie,
codziennie podejmować jakieś ryzyko.
Trzymają się tego,
że są razem,
przepełnieni sami sobą.
Nic im więcej nie potrzeba..
|
|
|
|
,,Tak! Jest! To znowu to uczucie!''
Krzyczała, kiedy tylko wiedziała że nikt jej nie słyszy.
Była bardzo szczęśliwa.
Za każdym razem, kiedy spojrzała w lustro widziała całkiem inną osobę.
Jej blond loki były jeszcze bardziej radośnie zakręcone niż zwykle,
jej ogromne, niebieskie oczy jeszcze bardziej niż kiedykolwiek błyszczały,
piegi wesoło tańczyły po twarzy.
To dzięki niemu.
To on jej mówił za kazdym razem, że jest najpiękniejsza, najmądrzejsza, że ją kocha.
Wiedziała, że ma teraz kogoś, kto bardzo często o niej myśli.
Czuła go całą sobą.
Czuła jego dotyk, kiedy wplatał jej dłonie w swoje,
słyszała jego piękny głos i spokojny oddech,
widziała jego cudowne, brązowe oczy.
Za każdym razem, kiedy szła spać, wkładała sobie jego zdjęcie pod poduszkę.
Czasem dochodziła do niej myśl, ze moze to wszystko stracić, że on może ją zranić.
Ale zaraz widziała w wyobraźni jego zniewalający uśmiech...
,,miłość...''
|
|
|
|
Zobacz co z Nią zrobiłeś:
Niegdyś szeroki, piękny uśmiech, pełen szczęścia, słońca, szczerości-teraz sztuczny uśmiech przez łzy, pojawiający się bardzo rzadko..
Niegdyś błyszczące, radosne, wielkie oczy-teraz przepełnione łzami, podpuchnięte przez nieprzespane noce..
Niegdyś radosna, szczęśliwa, pełna energii osoba-teraz szara, zgorzkniała, zamknięta w sobie..-
Niegdyś-kiedy kochałeś, byłeś przy niej..
Teraz-kiedy znalazłeś inny uśmiech, inne oczy, inną osobowość..
|
|
|
|
Przyjacielu..
Piszę do Ciebie,
byś wiedział,
że bardzo cierpię.
Cierpię dlatego,
że poprostu od tak odeszłeś.
Usłyszałam tylko ten strzał,
ten pamiętny dzwięk,
przez który do dziś
budzę sie w nocy z krzykiem.
Wiedz,
że piszę ten list z rozdartym sercem,
tonąc we łzach..
Czuję się tak,
jakby ktoś lub coś przecięło cienką nić pięknych chwil,
które spędziłam z Tobą,
bez serca wymazało mi je z pamięci.
Jeden głupi strzał-
jedno stracone, cenne życie człowieka.
Jedno życie-
wiele przepełnionych smutkiem, złamanych serc.
W tym także moje.
Dlaczego?
Dlatego, ze sobie nie poradziłeś, przyjacielu.
Nie udźwignąłeś ciężaru codziennego dnia,
otaczającego nas świata.
przerosło Cię to,
nie dałes rady.
Tęsknię za Tobą.
Za Twoim uroczym uśmiechem,
za spokojnym spojrzeniem.,
zaraźliwym śmiechem,
pięknym głosem..
Na tym chcę zakończyć mój list.
Łzy spływające mi po policzkach rozmazały niektóre litery w liście,
przepraszam.
Kocham Cię,
chyba nie potrafię juz dłużej bez Ciebie żyć..
|
|
|
|
Cała jestem z deszczu, mokra, brzydka. Włosy przykleiły się do twarzy, tusz rozmazał się. Chcę się do kogoś przytulić, zimno mi. Ale boją się mnie, że ich zamoczę, ważniejszy jest dla nich wygląd, niż uczucia drugiego człowieka. Ludzie, przejrzyjcie na oczy! Pomocy! To się nazywa smutek.. Sama, brzydka, nikt nie chce mi pomóc. Ale przecież musi wyjść słońce, musi być lepiej. Wierzę, że znajdę kogoś, kto wyciągnie do mnie pomocną dłoń, w razie ulewy użyczy mi swojego parasola..
|
|
|
|
Dodaj komentarz