|
Pokłócona z przyjaciółką, zawsze miała nie najlepszy humor. Smutna i zła biegła ze sklepu, kiedy nagle na kogoś wpadła. Chciała przeprosić i uciec jak najdalej, ale wysypały się jej pomarańcze. Kiedy je zbierała, ktoś schylił się i zaczął jej pomagać. Dopiero teraz mu się przyjrzała. Brązowe, ciemne oczy, brunet, z tajemniczym uśmiechem. Inny niż wszyscy, ten ideał. Była tego pewna, czuła to. Serce waliło jej w piersiach jak oszalałe, pomyślała nawet, że zaraz dostanie zawału. Uśmiechnęła się do niego, a on odwdzięczył się tym samym. Nagle usłyszała znajomy dźwięk, a obraz gdzieś znikł. Teraz siedziała na łóżku, obok swojego misia z dzwoniącym coraz głośniej budzikiem. Przygnębiona, postanowiła nie przejmować się snem i żyć dalej. Z nadzieją, że kiedyś zakocha się szczęśliwie...
|
Dodaj komentarz
