|
Siedzę, patrzę w okno. Po policzku spływa mi łza. Łza żalu, nic więcej nie zostało we mnie. Dlaczego muszę tłumić w sobie wszystko! Chciałabym tak powiedzieć Ci wszystko, co we mnie siedzi, prosto w oczy, prosto z mostu. Ale nie mogę, może i nie mam odwagi... Siedziałam pod ścianą kiedy napisałeś, a kiedy podeszłam do Ciebie, to na Twój widok onieśmielałam, patrzyłam w Twe oczy i chyba zemdlałam. Popatrz kochanie, majowe bzy i wiosenną słychać piosenkę, deszcz majowy ciepły i słony kiedy to szłam do Ciebie. Bez myśli, że Ty i ja, że ja i Ty. Teraz mija rok, zapewne leżelibyśmy na łące, a ja opowiedziałabym Ci całą NASZĄ historie, którą mogę każdemu powtarzać tysiąc razy na dzień. Kiedy pisałeś żebym była przy Tobie- byłam. Leżąc obok Ciebie, podnosząc oczy w górę, ujrzałam nie tego chłopaka, którego widziałam codziennie, a takiego który był dla mnie zagadką, z którym chciałam przeżyć coś niesamowitego. Ty stałeś nade mną, Ty mówiłeś, Ty pocałowałeś...aż wreszcie przyszedł MAJ... I od w
|
Dodaj komentarz
