Jest sobie dziewczyna. I jest chłopak. Poznają się. Spędzają ze sobą wiele czasu, dużo rozmawiają. Stają się bliskimi sobie przyjaciółmi, nie wyobrażają sobie bez siebie życia. Każdą wolną chwilę dzielą ze sobą. W końcu się w sobie zakochują. Są nierozłączni, mogliby pójść ze sobą za rękę na koniec świata i jeszcze dalej. Dzielą razem tajemnice, mają wspólne miejsca przepełnione ich obecnością, mają swój świat a w nim tylko siebie. Jednak po pewnym czasie coś zaczyna się psuć. Coraz rzadziej się spotykają. Mniej rozmawiają.. Chłopak wypiera się brakiem czasu, nadmiarem obowiązków. Dziewczyna udaje, że rozumie. W domu płacze, obwinia siebie za wszystko, jej symbolem staje się smutek, hasłem przewodnim zostaje Złość. W końcu kończą to wszystko. Chłopak ujawnia się z inną. Okazuje się zwykłym dupkiem, łamaczem serc. A dziewczyna zostaje sama ze swoją wielką rozpaczą. Stara, oklepana historia, mamy XXI wiek, a do tej pory nikt nie wynalazł leku na smutek. Właśnie w takim świecie żyjemy.

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!