 |
|
mamo, jesteś tam? czy mimo odległości jaka nas dzieli słyszysz moje wołanie? potrzebuję cię. proszę przyjdź, bo zawiodłam się na życiu, o którym tak dobrze mi kiedyś mówiłaś.
|
|
|
|
nie wstydzę się uczuć, nie wstydzę się tego, że mi ich brak. emocje wypełniają mnie od stóp do głów, są moimi drogowskazami do samozagłady, a mimo to ciągle ich pragnę. nie mam czasu na szukanie szczęścia, nie mam czasu, aby żyć chwilą. żyję momentami. jednym, drugim, trzecim. potem zapominam, resetuję się i egzystuję jak wcześniej.
|
|
|
|
nie jest źle, czasem tylko przypomina mi się jego uśmiech.
|
|
 |
|
Musiałem na Ciebie trafić, kogoś o tak dobrym sercu, że świeciło, kogoś kto potrafił czuć w końcu tak mocno jak ja, kto widział mnie aż do szpiku i to było jej radością. Musiałem Cię spotkać aby móc pokochać i nigdy nie móc być. Teraz wszytko się zgadza, ostani puzel zjebanego życia.
|
|
|
|
Komuś uwidziało się, że będę tęsknił za szczęściem, powiesił mi marchewkę, której nie potrafię dogonić choć robię wszytko co mogę, choć jestem lepszy niż kiedykolwiek. Zrobiłem wszytko co mogę ale nie wygram z Bogiem.
|
|
|
|
Historie zataczają koła i rozjeżdżają mnie znowu, bezlitośnie.
|
|
|
|
Powinniśmy powiedzieć sobie żegnaj kiedy wciąż uśmiechamy się do siebie z nieskończonym spojrzeniem, zanim wypali się nadzieja i będziemy się żegnać z pustka w tych samych oczach.
|
|
|
|
Piszesz, że się wystraszyłaś, choć nie krzyczałem, choć nie zaciskałam pieści ani zębów, choć nie powiedziałem nic niemiłego. Może wyczułaś tę burzę, nawałnice, huragan, pożogę, wicher i grzmot, błysk i moc którą utrzymałem jakoś w ciele.
|
|
|
|
Mamy takie same myśli i uczucia, równie mocno chcemy być razem i równie mocno nie możemy. Widzimy, że nie ma sensu ale wciąż idziemy. Nie znamy dnia ani godziny ale żadne z nas nie chce spojrzeć na zegarek.
|
|
|
|
Cisza przed burzą, ostatni promień nadziei przetoczył się dziś przez moje myśli, a potem chmury, granatowe ciężary pojawiły się z prostymi wnioskami. Nic nie mogę zrobić poza czekaniem na pierwszy grom. Tysiące słów, setki starań rozpuści się pod naporem nawałnicy zwątpień. Twoich, nie moich. Czekam i teuchleję, przetrwam ale nic już nie będzie takie samo.
|
|
|
|
Rozgniotłaś mój strach, rozwiałaś obawy, zmyłaś cień, teraz ktoś inny zaplanował wszytko zniszczyć, kiedy czujemy więcej niż wcześniej chce mi Ciebie zabrać i nic nie można zrobić poza czekaniem, które jest zbyt długie nawet na chwilę.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
