|
Przecież wiesz, że ucieknę, wiesz, że nie chodzi tu o Ciebie, nie chodzi o nikogo. Tylko, że tak się duszę, tak bardzo nie mogę złapać oddechu i umieram co dzień, podnosząc powieki. Wiesz, przecież wiesz, że już nie wróci, że zgubiło się gdzieś w marzeniach, tam, gdzie byliśmy na zawsze szczęśliwi, tam gdzie byliśmy zawsze. Zostaliśmy w naszym domu z kominkiem, który kochał się w jeziorze, my bezpieczni, my z uśmiechem, z tym wielkim uśmiechem. Tylko tu tak zimno, niepewnie, nie czuję ,że jesteś, zbyt namacalnie Cię nie ma, a ja zabijam się, połykając tabletki na sen, przed którym robię złe rzeczy. Przestałam obgryzać paznokcie, bardziej gotowa nie będę. Koniec strachu, uciekaj ze mną, jak najdalej, nie odwracając głowy w tył.
|
Dodaj komentarz
