|
Usiedliśmy prawie wszyscy razem, w tym samym miejscu to zawsze, z tym samym ekwipunkiem, po prawie dwóch miesiącach przerwy znowu razem. Nagle dotarło do mnie jak bardzo nie doceniamy tego co mamy, patrzyłam na twarze tych osób które mam na codzień i zrozumiałam jak bardzo mi ich brakowało, widziałam jak się uśmiechają, jak odpalają kolejnego papierosa, jak kłócą się o miejsce, jak planują razem ze mną, jak dogadujemy się na temat nadchodzących urodzin prawie połowy z Nas, są najlepsi, mimo tego że tak często w to wątpię i tak często temu zaprzeczam, SĄ NAJLEPSI. /róbcochcesz
|
Dodaj komentarz
