 |
|
Najbardziej żal mi tego, że już nigdy nie będę mogła wstać rano , przeczytać SMS-a od Ciebie i beztrosko powiedzieć, że jestem szczęśliwa.
|
|
|
|
Niestety rzadko koło zdarzeń,
obraca się siła naszych marzeń.
|
|
|
|
I żeby Ci pękło serce, skurwielu !
|
|
|
|
Dostrzegłam go w parku. Namiętnie wpijał się w usta jakiejś dziewczyny. Moje serce na chwilę zmieniło swój rytm. Wszystko stanęło w miejscu. Po minucie musiałam się w końcu odwrócić, bo zauważył mnie kontem oka, automatycznie odpychając od siebie rudą. Zaczęłam biec do domu potrącając przechodniów. Odwróciłam się tylko raz. Biegł za mną. Chyba chciałam żeby mnie złapał, ale nadal biegnąc tym samym tempem dobiegłam do domu. Z hukiem zatrzasnęłam za sobą drzwi. Po chwili dobiegł do nich i zaczął walić w nie pięściami. Minuta. Dwie. Wciąż nie przestawał w nie uderzać. Wołał mnie po imieniu. W końcu uległam i otworzyłam mu drzwi, omal nie dostając od niego pięścią. Zaskoczyłam go zadając mu jedno pytanie: '-Czy Ty mnie kiedykolwiek naprawdę kochałeś?!'. Spojrzałam w jego rozbiegane oczy. Cisza. to mi wystarczyło. Zatrzasnęłam mu drzwi przed nosem i pobiegłam do pokoju. Rzuciłam się na łóżko i uwolniłam długo powstrzymywane łzy.
|
|
|
|
I obiecuję Ci, że zapłacisz za wszystkie nieprzespane noce,
wylane łzy, blizny na rękach
i za chwile, w których wciąż czekam.
|
|
|
|
"Piszemy wspólną historię i to będzie bestseller, bo wiem, że to, co do mnie czujesz, jest szczere."
|
|
|
|
Jest kurwa bardzo inaczej,
nie będzie kurwa jak dawniej
i nie będzie kurwa lepiej.
|
|
|
|
Nie mogę uwierzyć, że tak normalnie wyglądam z zewnątrz,
choć w środku mam kompletne pobojowisko.
|
|
|
|
Zabawne jak perfekcyjnie można ukryć swoje prawdziwe uczucia, jak łatwo jest dusić w sobie ból, a kiedy on narasta, Twoje przyzwyczajenie jest na tyle duże, że i tak ogromny żal umiesz w sobie ukryć... Ironia rządzi światem. Zamykasz się w sobie, nikt Cię nie rozumie... Nikt nie wie, że coraz ciężej jest Ci się otworzyć. Może nikt nie wie, że łamie Ci się świat? W dzisiejszym świecie wystarczy tylko dwukropek i zakończenie nawiasu, żeby nikt nie poznał, że dzieje się coś złego... Porozmawiać o problemach? A jeśli nie potrafisz już normalnie rozmawiać, nikomu nie ufasz? Jesteś w kropce. Pogrążasz się. Nie wydostaniesz się już z tego... Nikt Ci nie pomoże. Sens istnienia? Raczej ból istnienia. Masz coś do zaoferowania? Chyba tylko smutek. Nikt nie wie co w Tobie siedzi. To w Tobie rośnie, by w końcu zmienić każdy kawałek Ciebie. Twoje życie już nigdy nie będzie takie samo. Wołanie o pomoc nic już nie pomoże... Ucieczka przed światem. A może przed samym sobą?
|
|
|
|
Tylko trochę może mi Cię brak, a przyznać się to wstyd i nie mogę tylko w nocy spać ale to nie zmieni nic.
|
|
|
|
Chciałabym, żeby ktoś w końcu wziął to wszystko na serio. Te wszystkie smutne dni, dołujące piosenki, łzy, palenie, picie i ciągłe zamykanie się w czterech ścianach. Chciałabym, żeby ktoś w końcu zrozumiał, że to jest na poważnie, że nie robię tego dlatego, że użalam się na sobą, ale że to jest moje ciche wołanie o pomoc... O pomoc, którą nie tak szybko przyjmę.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
