 |
|
Czasem, kiedy wspominam, czuję jak wszystkie myśli spływają z mojego umysłu, czuję je na sobie, jakbym przeżywała na nowo każde zdarzenie, które we mnie żyje. A żyje we mnie cała przeszłość, cała historia mojej duszy. To zła historia. Złe myśli. Każda z nich zatruwa moje ciało, nie mieści się w głowie, więc zagrabia również skórę, kości, mięśnie. Czasem nie mogę wykonać żadnego ruchu, ból złych wspomnień jest tak ogromny, że zapiera mi dech w piersiach, a oczy nie są w stanie nawet mrugnąć. Już nie mam siły walczyć z tym okrutnym obrazem przeszłości, nie mogę już zwalczać jej wymuszonym uśmiechem. Uśmiech już nie jest uśmiechem. Czasem nawet nie umiem go wymusić. I tylko bolesny grymas przecina moją twarz. Czasem po prostu wspomnienia są tak jasne, że mój świat ślepnie. Ja ślepnę. /black-lips
|
|
|
|
Powinnam zapomnieć, już dawno. Całe wieki temu albo najlepiej jeszcze wcześniej. Nie powinnam teraz wspominać, żyć przeszłością, myśleć tylko o tym, co zrobiłam źle. Znów robię wszystko źle, nie mam swojego życia. Nie istnieję w tej czasoprzestrzeni. Zatrzymałam się gdzieś pomiędzy wczoraj a dziś, między być albo nie być. Nie wiem, gdzie będę jutro, nie mogę przewidzieć swojego losu, nawet nie próbuję. Wszystko jest mi obojętne, nie mam nawet marzeń. Bo po co myśleć o czymś, czego się nie ma i mieć nie będzie. Życie w marzeniach to ostatnia rzecz jakiej teraz potrzebuję. Powinnam teraz wrócić do siebie, otrząsnąć się i zacząć budować swoje jutro, zostawiając wczoraj za sobą. /black-lips
|
|
|
|
Nigdy się tak nie czułam, tak jak teraz. Zupełnie jak gdybym nie istniała. Zniknęły wszystkie moje lęki i te niezbyt zdrowe myśli. Jestem jakaś inna, nieswoja. Nie ma we mnie tego cierpienia, które zawsze gdzieś tam uwierało mnie od środka, nie czuje go. Jestem jakby wolna, nikt nie szepce mi do ucha złych myśli, które powinny zaśmiecać moją głowę, nikt nie mówi mi, że nie powinnam się uśmiechać. Wszystko to, co nie dawało mi żyć zniknęło. Wiem, że wróci, zawsze wraca, ale jeszcze nigdy nie opuściło mnie całkowicie. Zawsze jakaś część bólu zostawała we mnie, pewnie dlatego, żebym nie zapomniała po co zostałam stworzona i jak powinno wyglądać moje życie. A teraz żyje mi się lżej, z tym moim nieistnieniem. Tak jakby bez cierpienia nie było też mnie, jakby moje życie zależało od bólu i to właśnie jemu było podporządkowane najbardziej. A teraz czuję, że mam to nieprawdziwe życie w swoich rękach i mogę zrobić z nim wszystko, co tylko sobie wymarzę. A ja przecież nie marzę. /black-lips
|
|
|
|
To niesamowite jak łatwo oszukać ludzi, którzy są z nami cały czas, którzy znają każde nasze zachowanie i każdy lęk, przynajmniej powinni znać. Tak łatwo jest wmówić im, że wszystko jest w porządku, że jest się tylko sennym albo, że to ból brzucha sprawia, że jest się smutnym. To aż śmieszne, chce mi się śmiać z ludzkiej naiwności i lekkomyślności. Jak można zostawiać na pastwę losu człowieka, który nie wie, co ze sobą zrobić i jak wyrwać się z objęć cierpienia, które zaciska swoje sidła coraz mocniej. To wszystko jest bardzo zabawne, takie nierealne. Bo przecież ci ludzie zawsze powtarzają tą wyuczoną na pamięć regułkę, że wszystko będzie dobrze, że wszystko się ułoży. Ale w końcu, skoro my kłamiemy mówiąc, że u nas wszystko w porządku, oni mogą kłamać o naszej przyszłości i o tym, że będzie ona lepsza. /black-lips
|
|
 |
|
Masz mój numer telefonu, o który tyle razy prosiłeś, ani razu nie zadzwoniłeś. Podobno chciałeś słyszeć mnie codziennie, a nie stać Cię nawet na głupiego sms’a. Znudziłam Ci się. Nie musisz mi tego mówić, czuję to, przecież nie jest już jak dawniej.;c
|
|
|
|
Przepraszam , że często przeklinam , że często strzelam focha i nie jestem pierwszą lepszą którą możesz zaciągnąć do łóżka . Przepraszam , że wciągnęłam Cię w tą bezinteresowną znajomość i ciągnęłam ją do okaleczenia mojego serca . Przepraszam , że mi tak cholernie na Tobie zależy i przepraszam Cię że kocham.
|
|
|
|
Kiedyś mówiłeś "kotku", teraz "suka". No więc je się pytam jak można kota od psa nie odróżniać ?!
|
|
 |
 |
mam taki charakter, że pewnie czasem krzywdzi i choć nie widać ran to przepraszam za te blizny .
|
|
|
|
|
widzę w Twoich oczach, że ktoś Cię wcześniej mocno zranił.
|
|
|
|
Schemat życia ? Jest dobrze - zaczyna się psuć - jest co raz gorzej - spostrzegasz że jest źle - zaczynasz wszystko ratować - gdy już myślisz że jest dobrze wali się coś innego - ratujesz to - jest dobrze. A teraz od początku. || m33394
|
|
|
|
Ile jeszcze razy zranisz mnie mówiąc, że nie umiem prosto kroić chleba?
|
|
|
|
Chcesz zmian ? Proszę bardzo, zacznij od siebie. || m33394
|
|
|
|
Dodaj komentarz
