 |
|
gdybym mogła cofnąć czas.. nigdy bym Cię nie poznała. tak bardzo żałuje wielu błedów,tego,że kocham całą sobą i oddaje wszystko co mam..milion myśli,nieprzespane noce,wylane łzy,brak planu na cokolwiek a ponoć miłośc to najpiękniejsze co może nas spotkać?
|
|
|
|
brak swojego miejsca na ziemi,brak napisanego życiem scenariusza.
żyję z dnia na dzień z nadzieją na jakieś wydarzenie które odmieni moje życie i wreszcie zasmakuję szczęścia,chcę stworzyć swój mały świat bez kłamstw,przepełniony miłościa i ciepłem,z niekończącym się uśmiechem.ale czy to jest możliwe? chyba nie.. miną miesiące,a może lata zanim ponownie odzyskam wiarę w to,że jednak to o czym tak marzę istnieje .stoję w martwym punkcie po raz kolejny,a czas ucieka,czuje jednak po cichu w sercu ze niebawem wreszcie wszystko się zmieni.. nigdy się nie poddawałam to dlaczego teraz to robię?
|
|
|
|
z każdym dniem coraz bardziej zycie mnie zaskakuje,i gdzie jest ta ścieżka którą mam iść?
|
|
|
|
przepraszam samą siebie,nie umiałam inaczej.
|
|
|
|
gdzieś pomiędzy miłością a nienawiścią,zagubieni w czarnej dziurze żyjąc tym co było,
starając się robić krok na przód lecz zaraz cofając,bo jednak nie potrafią iść dalej..brak motywacji do zmian,lecz ciągle narzekając na stanie w martwym punkcie.
|
|
|
|
zaczynam zastanawiać gdzie się podziali prawdziwi ludzie?ludzie są zimni,jak lód. przez to wszystko co dzieje się wokół mnie sprawiło,że w pewnej chwili się zawachałam czy powinnam dalej mieć tak dobre serce,czy poprostu ponieść się temu co mnie otacza i milczeć? staram się być inna niż wszyscy,pomagać,służyć chociażby radą,bo wiem jak wiele to znaczy w trudnych chwilach,nie chcę być kolejną obojętną na to co złe. noszę w sercu coraz większy żal do tych którym zaufałam i zawiodłam się po raz setny. coraz mniej wierzę w przyjaźn i miłość..
|
|
|
|
"To tylko twoje życie,twój wybór,twoja droga,
Życzę ci tylko,żebyś na koniec jej nie żałował."
|
|
|
|
tak wiele dla mnie znaczyłeś,a może znaczysz wciąż?
|
|
 |
|
Przyjdź i nie gaś ledwo co tlących się świeczek. Nie wyłączaj muzyki. Nie zapalaj światła. Nie zabieraj mi z dłoni papierosa. Przybliż się. Nic nie mów, nie mam siły słuchać. Nie odgarniaj zagubionych kosmyków włosów z mojej twarzy. Nie wycieraj smug tuszu z policzków. Przytul mnie najdelikatniej jak potrafisz i daj umierać. Przeobraziłeś moje życie w katorgę pełną bezdechów, pozwól by śmierć była cudowna.
|
|
|
|
kolejna próba,by zacząć coś nowego,by poświęcać się nie tylko dla siebie,lecz dla nas obu. kolejny raz,kiedy nóż w moim kierunku leci prosto w serce.wypala się moja nadzieja,wiara,że kiedykolwiek coś się ułoży. ufałam Ci,miałam nadzieję,że nasze serca się połączą,była nadzieja,dziś już zgasła na dobre. dlaczego? dlaczego to wszystko jest takie trudne i ciężkie? słone łzy spływają po policzkach proszące o jakąkolwiek pomoc. czy jest ktoś,kto widzi mój ból,moje cierpienie? nie mogę spalić wspomnień,bo ciągle dajesz o sobie znak.rozumiem,że nie znaczę już chyba dla Ciebie nic,odejdź,nie rań więcej.
|
|
|
|
chciałabym cofnąć czas i moje gorzkie łzy.
|
|
|
|
tyle cudownych chwil zwyczajnie mnie omija,bo jestem zbyt daleko od Ciebie.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
