 |
|
Takie momenty jak ten, budzą wspomnienia, budzą sen, budzą zmysł spowolnienia, przywołują tamten dzień, świat się zmienia, tak jak pragnienia zmienia chęć samospełnienia, oprócz zdjęć pozostały wspomnienia. Stare dzieje, z których czasem człowiek się śmieje, to co z czasem przeminęło, z czasem wspomnienie przywieje, tak jak przeszłość, ilu najbliższych z nią odeszło co Ci będę mówił, przecież sam najlepiej wiesz to. Przychodzą, odchodzą, umierają i się rodzą dzięki Bogu są i jest pięknie jak nie zawodzą to się zdarza czasem człowiek się naraża, wiara uczy wybaczać, po pierwsze o rodzinę zadbać, po drugie przyjaźni nie definiuje, najszczerszą przyjaźń się czuję, nie oszukuję, i mowie, nie uszczęśliwisz wszystkich, przede wszystkim, bądź bliski dla bliskich.
|
|
|
|
Nie wiem dlaczego, ale miałam ochotę tu coś po raz drugi dzisiaj napisać. Może dlatego, że nie mam humoru. Siedzę sama w domu i nie wiem co ze sobą zrobić. Myślę nad wszystkim, co powinno mieć dla mnie sens. Nie wiem nic, na serio nic nie rozumiem. Nie wiem dlaczego czasami wydaje mi się, że jest dobrze i mam chęć bycia we wszystkich miejscach na raz, a czasami odechciewa mi się żyć i po prostu siedzę bezczynnie na łóżku przy zgaszonej lampce i słucham muzyki. Nie wiem dlaczego jeszcze nie odrobiłam lekcji, przecież nie mam nic innego do roboty, bo siedzenie na komputerze chyba mi się znudziło. Nie wiem dlaczego zawsze wychodzi na to, że to ja zawiniłam. Nie wiem dlaczego świat w najpiękniejszych chwilach życia potrafi wszystko spieprzyć. Bo chce? Bo lubi? Bo musi?
|
|
|
|
Nie mamo. To nie jest coś o czym mogę tak po prostu zapomnieć, wymazać z pamięci i pójść naprzód. Tak, wiem, że mam czternaście lat. Ale zrozum, nie jestem już tym dzieckiem, które biega ze swoim różowym misiem... Nie zaraz, ja nigdy nie miałam różowych misiów... Mamo, spróbuj sobie to wyobrazić. Kiedy go nie widzę, czuję jak wszystko we mnie szaleje. Jakby miliard motyli przeleciało przez całe moje ciało. Uwielbiałam z nim rozmawiać. O wszystkim, nawet o tym, jakiego batona ostatnio zjedliśmy. Przy nim czułam się bezpieczna, wystarczyła tylko jego obecność. Przy nim byłam szczęśliwa. Wiesz mamo, gdy przy jakiejś osobie jest się tak bardzo szczęśliwym, a potem się to straci, to nie da się o tym tak po prostu zapomnieć. Kocham go, mamo. Kocham go tak cholernie mocno, że oddałabym za niego wszystko, mimo tego, że mam przecież tylko czternaście lat.
|
|
|
|
Pokaż komentarze (1)
