 |
|
Niektórzy myślą, że cierpiąc człowiek staje się lepszy, ale najczęściej bywa odwrotnie. Zdarza się wprawdzie, że cierpiąc, dochodzi się do rozumu, lecz rozum, Ave, nie należy do kategorii moralnych.
|
|
|
|
Wiedza jest wtedy, gdy o czymś nie tylko wiesz, lecz możesz to zobaczyć, opisać, zdefiniować, a nawet dotknąć. A wiara, gdy nie widzisz, nie zobaczysz, nie dotkniesz, a mimo to jesteś pewien, że jest.
|
|
|
|
Cierpienie należy do życia. Jeśli cierpisz, znaczy, że żyjesz. Pogódź się z tym mała dziewczynko.
|
|
|
|
Gdy strach w ludziach maleje, maleje też ich wiara.
|
|
|
|
Anioły nie muszą widzieć, aby wiedzieć, w przeciwieństwie do ludzi, którzy nawet widząc – nie wiedzą.
|
|
|
|
"Połączyć rozum z porywami serca, pracowitość z umiejętnością wypoczynku, radość z znajomością jego surowych praw, odwagę z rozwagą"
|
|
|
|
"..Królowa czy zwykła kobieta - rodzą się tylko jeden raz i jeden raz umierają.... ...To, co pośrodku, jest najprzyjemniejsze..."
|
|
|
|
Ona wciąż jest dzieckiem, które wierzy, że anielska opieka
to przeprowadzanie maluczkich i bezbronnych przez kładki nad przepaściami. Dopiero
zaczyna pojmować, że Anioł musi niekiedy wybrać przedwczesny koniec życia lub sprawić
ból swojej podopiecznej Istocie. Ona jeszcze nie wie, że droga ku zrozumieniu lub szczęściu
wiedzie czasem poprzez cierpienie. Sądziła, że bycie Aniołem to jedynie czysta radość
płynąca z udzielania pomocy, a tymczasem Anioły dźwigają zarówno wspaniałość, jak i
nędzę ziemskiego świata, jego Dobro i Zło, wielkość i miernotę. Chwile czystej, prawdziwej
radości są bardzo rzadkie, i w tym Aniołowie podobni są ludziom. Ona zaczyna tego
doświadczać. Traci szczęśliwe dzieciństwo, w którym jedynym zmartwieniem był ból
chorego ciała. Poznaje inny ból. Dojrzewa do życia, które, być może, będę mógł jej zwrócić.
Tak, będzie żyć, choć wypłacze wiele łez. A mimo to warto żyć…”
|
|
|
|
„Jego oczy mówiły, że jeśli udźwignę cierpienie, jeśli nie będę przed nim uciekać, jeśli
zdołam przełożyć je na własny język, to kiedyś, być może, stworzę dzieło, które pozostanie
na trwałe w ludzkiej świadomości. Ależ tak, ludzie szczęśliwi i zadowoleni z siebie tworzą
dzieła piękne, lecz o przemijającej urodzie”, zrobiła odkrycie w myślach i zerknęła z ukosa na
Jana, który prowadził auto ze skupionym wyrazem twarzy: „Ciekawe, co wie on? Czy
każdemu z nas te dziwne oczy mówiły coś innego? I czy w ogóle mówiły, czy to tylko nasza
wyobraźnia? A może znaleźliśmy w nich to, czego każde z nas szukało?
|
|
|
|
„Gdybym dłużej w nie patrzył, mógłbym dojrzeć to, co znajduje się w jądrze kosmosu” —
myślał. „Ale te oczy mówiły: Nie próbujcie rozwiązywać wszystkich tajemnic wszechświata,
zostawcie miejsce dla wiary, tajemnicy, inaczej przestaniecie być dziećmi kosmosu i Matki
Natury. Staniecie się związkiem chemicznym, złożonym z wody, węgla, tłuszczu i białka,
lecz pozbawionym uczuć. Ocalcie swoje dusze przez prostotę i ufność, które są kluczem do
Miłości” Tam gdzie spadają anioły
|
|
|
|
Jestem z tobą wszędzie jeśli tylko myślisz o mnie.
|
|
|
|
"Tylko temu, kto pyta o szczegóły, można uwierzyć, że rzeczywiście chce zrozumieć drugiego człowieka. Ciekawość szczegółów to sposób na okazanie miłości."
— Alessandro D'Avenia, "Biała jak mleko, czerwona jak krew"
|
|
|
|
Dodaj komentarz
