 |
|
istniejemy, bo żyjemy to za dużo powiedziane. uśmiechamy się, ale nie jesteśmy tak naprawdę szczęśliwi. kłamiemy, bo prawda sprawiłaby, że - nie daj Bóg - ktoś zacząłby się nami przejmować. tamujemy łzy, bo płaczu nie dalibyśmy rady powstrzymać. ukrywamy się, bo ktoś mógłby przecież podejść i zacząć z nami rozmawiać. istniejemy, ale nie jesteśmy w stanie żyć.
|
|
 |
|
wstałam sama, silniejsza.
|
|
 |
|
/.Siedzę, w oczach łzy. Czemu nie lecą? Stoją w miejscu? W sumie tak jak ja, utknęłam tu. Nie wiem gdzie wyjście. Czy krzyczeć "pomocy" czy warto? Nikt nie słyszy, ludzie są głusi. Jak nie pokażesz to nie zrozumieją. Oni też stoją w miejscu niczym Statua Wolności. Czemu? Ludzie żyją, jak by nie żyli. Co jest nie tak? Czy moja wyobraźnia płata mi figle? Czy to realia, których nie widzimy? .// chomciaa
|
|
 |
|
Nienawidzę dnia w którym przypadkiem Cię poznałam.
|
|
|
|
paradoksalne, że najbardziej chcemy zawsze wtedy, gdy najmniej warto.
|
|
|
|
po prostu potrzebuję czuć, że jesteś.
|
|
|
|
nie ma porażek, są tylko doświadczenia.
|
|
|
|
tak naprawdę źle jest już tylko wieczorami. to wtedy gdy zapadnie zmrok, a każdy schowa się w swoich czterech ścianach dopada mnie coś na kształt tęsknoty. to w tych chwilach odczuwam tak wielki brak jego osoby w moim życiu. wtedy zauważam, że od dawna już do mnie nie dzwoni, nie pisze, nie opowiada mi o swoim dniu i nie pyta czy ciągle za nim tak bardzo tęsknię. siedzę sama, włączam różne piosenki i czuję jak bardzo brakuje mi jego ciepła. nie wiem jak sobie z tym poradzić. ja potrzebuje przeżyć to wszystko jeszcze raz, od nowa. i nie wiem co dalej, nie wiem jak ściągnąć go do mnie z powrotem. och. dobrze, że później przychodzi noc, a jeszcze później ranek. nadchodzi nowy dzień i na te kilka godzin odrywam się od uporczywego uczucia pustki oraz staram się zapomnieć, że ciągle jeszcze w stu procentach nie mogę poradzić sobie z jego nieobecnością.
|
|
|
|
beznadziejna bajka w której Ty i ja straciliśmy nas.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
