 |
|
Bo żeby być pesymistą trzeba twardo stąpać po ziemi, widzieć na czarno biało, być ślepym na jakiekolwiek pozytywy i przede wszystkim nie chcieć żyć / 404error
|
|
|
|
Nie wmawiajcie mi że wszystko o mnie wiecie, bo gówno wiecie. Sama tak do końca nie znam swojej osoby. Na każdym kroku ją poznaję. /404error
|
|
|
|
Bo ja wciąż szukam sensu swojego życia. /404error
|
|
|
|
głupie uczucie. brak czegoś wielkiego. wkurzający jest fakt, że nie potrafię określić czego. a przecież wszystko jest idealnie. /404error
|
|
|
|
Żeby mnie pokochać najpierw trzeba mnie poznać, trzeba się zaprzyjaźnić. Bo wiesz, ja zyskuję przy bliższym poznaniu. Bo ja nie jestem tą zimną suką, za którą mnie wszyscy uważają. Tak na prawdę jestem małą, wrażliwą dziewczynką, zagubioną w wielkim świecie / 404error
|
|
|
|
Cz. 3.Jednak z biegiem czasu o nich zapominałam, pudełko puzzli pokrywało się coraz to większą warstwą kurzu. Jednak te puzzle są inne. Codziennie odkrywam nowe części i z zafascynowaniem podziwiam ich kształty. Łącze jedne z drugimi i fascynuję się ich treścią Ciągle wyglądam tego dnia kiedy będę mogła ujrzeć całą układankę. To się będzie wiązało z Game Over. Z końcem gry. Ostatnim poziomem będzie 'Śmierć'. Przeczytałam, że ten poziom jest najprostszy, że przejście tego poziomu wcale nie zależy ode mnie. Próbuję ją przejść żeby cały życiorys mojego sima był bardzo kolorowy./404error
|
|
|
|
Cz. 2.Być zawsze przy niej, nawet gdy ona nie jest zawsze przy nas. Jednak ta osoba nas później zrani. I tak się skończy ten poziom. Następnym będzie ' Cierpienie' . Poziom 'Miłości' tak na prawdę nigdy się nie zaczął i nigdy się nie skończy. On ciągle będzie przy nas. Nawet wtedy kiedy nie będziemy chcieli. Ciągle będziemy kogoś lub coś kochać. To nie zawsze zależy od nas. Przez całą grę kształtujemy swój charakter, który jest czymś w rodzaju bonusu. Nie zawsze jest on dobry. Jednak kiedy będziemy nad nim długo pracować będzie on naszą zaletą. Ja wciąż odkrywam swojego sima. Można porównać to do układania puzzli. Na razie mam tylko kilka części, które łączą się w całość. Z dnia na dzień tych puzzli przybywa. Tak, na prawdę nigdy nie lubiłam układać puzzli. Układanie ich wiązało się z dużą cierpliwością, której nigdy nie miałam. Zostawiałam puzzle na boku, mając nadzieję, że kiedyś będę miała dużo motywacji żeby je ułożyć. / 404error
|
|
|
|
Cz. 1. Czternaście lat temu dostałam pewną grę. Ta gra nazywała się 'Życie'. Była bez zapisu, na dodatek, na jednym życiu. Jest w chuj trudna i gram w nią do tej pory. Dwadzieścia cztery godzin na dobę. Jestem od niej uzależniona. Mogę się śmiało do tego przyznać. Jedne poziomy przechodziłam z łatwością. Dział 'Dzieciństwo' już dawno jest za mną. Poziom 'Przyjaźni' przeszłam, jednak z nim miałam najwięcej problemu. Myślałam że on jest najtrudniejszy. Jednak po nim nastąpił trudniejszy. Na nim się zatrzymałam. Ciągle się z nim męczę. I sądzę że go nie przejdę przez bardzo długi czas. Ten poziom to ' Miłość'. Nawiązanie do niego było w każdym z poprzednich poziomów. W 'Dzieciństwie' darzyłam wielką miłością obojgu rodziców, przyjaciół. Bez tego by nie było tej gry. Czytając w instrukcji 'Życia' dowiedziałam się że 'Miłość' nie jest wcale taka trudna. Po prostu trzeba znaleźć tą właściwą osobę. Kochać ją nad życie. Wspomagać w trudnych chwilach. /404error
|
|
|
|
Śniąc o Tobie, uświadomiłam sobie ile tak na prawdę dla mnie znaczysz /404error
|
|
|
|
Ja wciąż odkrywam siebie. Próbuję ułożyć wszystko z puzzli. Na razie mam tylko kilka, które łączą się w całość Jednak większości puzzli jeszcze nie ułożyłam. Nigdy nie lubiłam ich układać. Układanie wiązało się z wielką cierpliwością, której nigdy nie miałam. Pozostawiam puzzle z nadzieją że kiedyś będę je w stanie ułożyć. Jednak te puzzle są inne. Codziennie odkrywam nowe części i z zafascynowaniem podziwiam ich kształt. Przyłączam jedne do drugich i fascynuję się ich treścią. Ciągle wyglądam tego dnia kiedy będę mogła ujrzeć całą układankę/ 404error
|
|
|
|
Na tym polega obojętność/404error
|
|
|
|
Dodaj komentarz
