 |
|
dotarła w końcu na dach. w podartych rajstopach, mokrych od śniegu włosach i butach. zatrzasnęła drzwi. opróżniła kieszenie, wyrzucając na ziemie wszystko co miała: śmieci i paczkę fajek. wzięła je w rękę, wyjęła jedną sztukę i zapaliła. stanęła na krawędzi swojego bloku, spojrzała w dół i biorąc ostatniego bucha, uroniła ostatnią łzę, po czym zrobiła krok w przód. leciała, uśmiechając się najszerzej jak tylko potrafiła, wierząc, że teraz w końcu stanie się szczęśliwa.
|
|
|
|
proszę tylko o to, żebyś był. bym mogła Cię dotknąć, poczuć i powąchać. dla mnie liczy się każda sekunda. nie tylko ta dobra, ale i zła. każda, jeżeli Ty w jej tworzeniu też uczestniczysz.
|
|
|
|
kończę z tym, chrzanię wszystko. zalewam się w trupa, palę ile wlezie, nie chodzę do szkoły. wychodzę z domu rano, wracam późnym wieczorem. olewam wszystko i wszystkich. bawię się życiem.
|
|
|
|
chociaż raz przyznaj się, że znaczę dla Ciebie odrobinę więcej, niż nieznajomy na ulicy.
|
|
|
|
wciąż wiem, że Ci na mnie zależy. wciąż wierzę w to, że w końcu to powiesz.
|
|
|
|
pozbawiony wszelkich uczuć, idealny idiota, który włada moim sercem i wystawia je codziennie na kolejną próbę milczenia. rani dzień w dzień. zawsze pozostanie blizna, dziura przeszywająca ciało na wylot. naznaczył moje ciało, duszę i umysł. już teraz.
|
|
|
|
spalę swoje wspomnienia, wyrwę z ciała uczucia, pozbędę się wszelkich skrupułów i myśli i pozostawię jedynie ciało. zadbane, pełne wdzięku, lecz i puste i takie jakby... martwe.
|
|
|
|
bez skrupułów, jak gdyby nigdy nic, postanowiłeś stać się moim powietrzem.
|
|
|
|
bezczelnie wkradłeś się do mojego nieba, wywracając wszystko do góry nogami. jak mini huragan zawładnąłeś moim sercem, porywając wszystko ze sobą. porywając mój rozum i świadomość. ciało i duszę. nie pozostawiłeś nic, zabrałeś wszystko.
|
|
|
|
kiedyś dowiem się całej prawdy, a wtedy oboje będziemy żałować, że to nie stało się wcześniej. zobaczysz.
|
|
|
|
nie przyzwyczajaj się, ja mam w zwyczaju znikać.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
