 |
|
Nadchodząca wiosna, słońcem rozlewa się po śpiących drzewach, nagle kolorowych elewacjach a ja wiem. Wrócisz tu, zobaczysz, że warto iść dalej, aż spleciemy dłonie, aż będziemy szli boso po trawie udając, że tu jest wszystko, choć przez chwilę, przez chwilę wyrwiemy się z obięć złośliwego losu. Dał nam się spotkać dzięki życiom, których nie możemy zostawić. Nie wiem co będzie dalej, może pożar bólu i tęsknoty, może duszący koniec, może będziemy udawać, że możemy być szczęśliwi w swoich życiach gdy nie starcza w nich miejsca na bycie bliżej.
|
|
|
|
Jak mam dziś usnąć? Jak wyłączyć myśli? Jak ukołysać rostrzęsione serce? Ramiona tak samotne, myśli tak oblężone. Kołdra tuli zbyt mocno, powietrza brak, duszę się, nie to nie kołdra, otwieram okno i między gwiazdami szukam odpowiedzi na zbyt trudne pytania by je wymówić. Zimne powietrze nie ostudzi rozpalonego wnętrza, cisza nie zagłuszy tego krzyku duszy. Zły na ten świat jakby to była jego wina a to ja, ja bałem się zbyt bardzo by pozostać sobą, tym kim miałem być. Cholerny strach, może zniszczył nas. Nie umiem tu być gdzie przed chwilą zawalałem nam świat. Wychodzę w ciemność, niech pożrą mnie te potwory strachu niech już dadzą mi spokój.
|
|
|
|
Pieprzę, to nie ja, to jakiś dupek w głowie podpowiada tylko złe rozwiązania. Będę walczył o Ciebie kochanie, obmyślę sprytny plan, zapomnisz o kilku słowach, niech Bóg mi świadkiem i cały ten pieprzony internet, że zrobię wszystko i nie będę wyrzucał sobie, że nie próbowałem.
|
|
|
|
Nie wezmę piwa, nie wybiorę whiskey, zostawię nalewkę w spokoju, zbyt mało na ulgę.
|
|
|
|
A gdy nawet to wszystko kończy się dziś, kochać Cię będę już zawsze, próbować zapomnieć już zawsze.
|
|
|
|
Dowiedziałem się, że jesteś cudowna ale jakim kosztem. Czy warto było? Kiedy ból przewyższy szczęście z którym ostatnio się wymienia czy dam radę powrócić? Czy nie zniknie piękno moich słów kiedy w sercu będzie pogorzelisko? Zapomnij o moich słowach, tylko tych ostatnich, pamiętaj tysiące wcześniejszych, które powodowały wypieki, śmiech i zachwyt. Nagle stałaś się tak ważna, wypełniłaś mnie, aż trudno zebrać myśli, aż muzyka unosi w wir ekstazy. Wiosna jest niczym, ptaki śpiewają tu głośniej, zieleń razi czerwienią a zapach kwiatów zastąpiły twoje słodkie słowa. Stanęliśmy na krawędzi, a może ją zauważyliśmy dopiero teraz gdy oderwała oczy i pochyliłaś głowę zasmucona. Możesz już nie wrócić choć przylecisz z powrotem, nie odnajdę Cię. Już nigdy się nie uśmiechnę, przysięgam, będę jak to Brudny Harry. Pokaże wszystkim środkowy palec i nie zostawię nic za co mogłaś mnie kochać. Pozamykam drzwi i odlecę na planetę wyobraźni, gdzie nie spotka mnie już nikt.
|
|
|
|
Zakochałem się, nie umiem się już okłamywać, jestem pijany tą miłością, zakochujesz się jak ja i, i.... muszę wszystko spierdolić.
|
|
|
|
Tak, odpisujesz i już skacze przy pulsach z głośników. Uśmiecham się w przestrzeń która łączy nas tą samą energią. Żyje dzięki Tobie, dzięki Tobie odkrywam sens.
|
|
|
|
To się zdarza kilka razy w życiu aby strach i nadzieja tak namiętnie tańczyli w oparach zauroczenia, włączmy im playlistę z miliardami kawałków, włączmy zapętlenie
|
|
|
|
Patrzę na liczby, zerkam na daty, nie powinniśmy być dziś tak młodzi. Nie powinniśmy czuć się nieśmiertelni.
|
|
|
|
Ta cisza tak boli, mimo głośnej muzyki, zdań wypowiadanych w głowie, krzyków w stronę kogoś kto zarządza losem. Mów do mnie, pisz do mnie abym mógł zapomnieć o rozsądku który straszy tragedią. Bądź bliżej abym w szaleństwie uczuć nie pamiętał o strachu konsekwencji.
|
|
|
|
W słowach próbuję zamknąć żal ale wypływa między wierszami
|
|
|
|
Dodaj komentarz
