 |
|
Wiesz, bo on ma twoje oczy.
|
|
|
|
Mimo że to tak boli, przeżyła bym to jeszcze raz. Jeszcze raz odbyła te wszystkie rozmowy. Mam nadzieję, że kiedyś zdołamy porozmawiać tak normalnie o tym co było i że utrzymamy jaki kolwiek kontakt bo jesteś za wartościowym człowiekiem byś zniknął tak po prostu.
|
|
|
|
Łzy same się cisną do oczu. Serce mówi płacz, a rozum daj spokój.
|
|
|
|
Wiesz za dużo pozostawiłeś po sobie, za dużo opowiedziałeś o sobie. Za wiele mamy wspólnego. Dlaczego? Bo teraz co kolwiek robię myślę o Tobie.
|
|
|
|
Wiesz co mówią- że prawdziwa tęsknota jest wtedy, gdy nie tęsknisz za tym co było, a myślisz o tej osobie gdy coś robisz i wiesz że mógł byś robić to z nią.
|
|
|
|
I to uczucie gdy ktoś kto jeszcze tydzień temu pisał że tęskni, teraz Cię spławia :/
|
|
|
|
Mówiłeś że nawet gdyby ułożyło się tak, że nie będziemy razem to chcesz być moim przyjacielem. Teraz nie chcesz nawet porozmawiać.
|
|
|
|
Dziękuje, że byłeś szczery tylko za późno bo najpierw pozwoliłeś mi Cię pokochać.
|
|
|
|
I teraz po tych miłych słowach że chciał byś mieć mnie przy sobie, tulić do siebie i całować tak po prostu każesz zapomnieć. Widzisz mnie gdzieś na ulicy, pytasz co u mnie i przepraszasz że nie masz czasu pogadać, a kiedy pytam czy na serio chciałeś pogadać, tak od siebie, odpowiadasz że to z grzeczności. Wiesz z grzeczności to ja mogę się do Ciebie uśmiechnąć, ale nie poświęcać czas.
|
|
|
|
Piszesz że tak będzie lepiej, że ja będę bezpieczniejsza, że ona mogła by mnie skrzywdzić, popsuć opinie. Tylko dlaczego to ty decydujesz o moim życiu. Może ja che żeby mnie raniła, zniszczyła. Jeśli to ma być w zamian za Ciebie to niosę wszystko nawet cały świat przeciwko mnie
|
|
|
|
Cały dzień zadaje sobie pytanie co spowodowało że te dwa tygodnie stały się niezapomniane? Dlaczego ty jesteś kimś przez kogo tak cierpię? I chyba znam odpowiedz. Uwiodło mnie w Tobie to twoje spojrzenie. Takie... sama nie wiem jak to powiedzieć. Pełne sprzeczności. Kryla się w nich pewność siebie, delikatność, siła, radość której dawno już u nikogo nie widziałam, odpowiedzialność i chęć zaopiekowania się, To wszystko przysypane delikatnym strachem czy przypadkiem nie skrzywdzisz. Ale nie tylko to sprawiło że tak trudno o Tobie zapomnieć. To w jaki sposób rozmawialiśmy. Twoja dojrzałość. Starałeś się mnie poznać. Pytałeś i słuchałeś... naprawdę słuchałeś odpowiedzi. To spojrzenie zaskoczenia... miłego zaskoczenia gdy okazywało że coś nas łączy, a później ten uśmiech... do tej pory gdy sobie go przypominam mam wrażenie jak bym miała go przed sobą . Mimo to nie byłeś sztywny. Potrafiłeś mnie rozśmieszyć, I te twoje ciepłe dłonie. Nikt nie ma takich jak ty.
|
|
|
|
Potrzebuje jednej rozmowy. Może to być ostatnia rozmowa, wązne by była szczera i dała mi odpowiedzi na wszystkie moje pytania.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
