|
Śmierć nie jest końcem wszystkiego. Przeszedłem tylko do sąsiedniego pokoju. Nadal jestem sobą. I dla siebie jesteśmy tym samym, czym byliśmy przedtem. Zatem nazywaj mnie jak zawsze. Nie zmieniaj tonu głosu, nie rób poważnej i smutnej miny. Śmiej się tak, jak dawniej robiliśmy to razem. Uśmiechaj się, myśl o mnie, módl się za mnie. Niech moje imię będzie wciąż wymawiane. Ale tak, jak było zawsze, zwyczajnie i bez oznak zmieszania. Życie przecież oznacza to samo, co przedtem. Jest tym samym, czym zawsze było. Żadna nić nie została przerwana. Dlaczego więc miałbym być nieobecny w Twoich myślach. Tylko dlatego, że nie możesz mnie zobaczyć? Czekam na Ciebie bardzo blisko. Tuż, tuż. Po drugiej stronie progu. Dzieli nas tylko czas, bo ja doszedłem, Ty wciąż jesteś w drodze.
|
Dodaj komentarz
