|
ze słuchawkami w uszach kładę się na zajebiście twardym dywanie i zaczynam myśleć. przed oczami mam twój obraz. widzę twój uśmiech, który kiedyś paraliżował każdą część mojego ciała w kilka sekund. momentalnie zaczynają przelatywać mi jedne z najlepszych chwil mojego życia, a mianowicie były to wszystkie wieczory spędzone z tobą, bo jakże inaczej. słyszę twój głos, a oddycham resztkami twojego zapachu. czuję się dokładnie jak kiedyś, kiedy z nieznanych przyczyn znikałeś na parę dni. tylko czymś się to różni. wtedy wracałeś, a teraz jest to nierealne. ta świadomość, że zobaczyć cię mogę tylko w śnie rozpierdala mnie od środka. przecież oddałabym wszystko, żeby zobaczyć cię choć na chwilę.
|
Dodaj komentarz
