|
Nadchodzi czas nieistnienia i by żyć, musimy zniknąć. Pochować słowa na dno serca, zostawić myśli gdzieś w kieszeniach. Puste oczy, pełne butelki, puste butelki, pełne serce. Pokój zamknięty, przyszła wojna. Trzeba się schować. Nikt nie lubi, gdy ktoś wyróżnia się w tym tłumie. Nadchodzi czas nieistnienia i by żyć, musimy schować się pod powiekami. Nie mówić o tym, co nas boli. Wyrzucić myśli jak dynamit. / Kavu Zet.
|
Dodaj komentarz
