|
u. że generalnie wszystko jest raczej średniego sortu i dlatego wszystkim nam tak często smutno. bo wszystko jest utkane z tej nibymaterii, przeważnie w oczekiwaniach i w nadziei. dookoła wszędzie imitacja uczuć, spraw, a nawet kobiet i mężczyzn. teatr lalek, w którym nikt się nie zastanawia, że 10 stron „Lolity” jest pastiszem jednego akapitu „Szkoły uczuć” Flauberta, bo są zbyt zajęci sobą. i w tym my, wy, ja, istniejemy pośrodku, między tymi niepojętymi możliwościami. niby jesteśmy, a nie jesteśmy. bo współczesność, resztki mydła, faceci pozbawieni warstwy ochronnej swojego zajebistego czynnika wow, którzy wybierają się na podbój kolejnych nieistniejących planet. i piękni chłopcy zamieszkujący niemalże greckie polis, wersja polska. i warszawa, skacowana piękna księżniczka, wersja wiosna. to wszystko już było.
|
Dodaj komentarz
