|
I możecie mi uwierzyć, najgorsze, co może się człowiekowi przydarzyć, to bycie samotnym. Powiedz komuś, że masz problemy z piciem albo problemy żołądkowe, albo nawet że twój tato zmarł, gdy byłeś dzieckiem, a dostrzeżesz błysk w jego oczach, w reakcji na sam fascynujący dramat i patos, ponieważ właśnie poruszyłeś temat, w który będzie się mógł zaangażować. O czym będzie mógł mówić i dyskutować. Coś, co będzie można analizować, i może nawet wyleczyć. Ale powiedz komuś, że jesteś samotny, to oczywiście pozornie okaże ci współczucie, ale przyjrzyj się dokładnie, a zauważysz, jak jego dłoń wędruje za plecy, szukając klamki u drzwi, żeby jak najszybciej uciec, jakby samotność była zaraźliwa. Ponieważ bycie samotnym jest takie banalne, takie wstydliwe, takie zwykłe, nudne i brzydkie.
|
Dodaj komentarz
