Chciałabym uciec od tego świata, w którym się znalazłam. Wydawał mi się piękny, błyszczał, całym sobą mówiąc: 'Chodź, będzie nam tu razem dobrze.' Było, ale tylko przez chwilę. Teraz czuję, że się w tym pogubiłam. Zgubiłam gdzieś dawną siebie i tęsknię za ta niewinną dziewczyną, którą byłam. Która wieczorami siedziała z kubkiem gorącej herbaty, z książką, która zachwycała się wierszami, która próbowała je pisać, która słuchała muzyki tak, jakby nią była, która płakała, nawet jeśli to były łzy czystej samotności. Teraz to jest uśmiech udawanej niesamotności. Łzy w deszczu. Pogubiłam się. Przestałam wierzyć w miłość. Przestałam wierzyć w ludzi. Nie chcę już rzygać nadmiarem alkoholu, udając, że dobrze się bawiłam. Chcę być znów tą dziewczyną, którą byłam kilka lat temu. Mam dość tego, że wszystko kończy się tak samo - niczym. Wystarczy mi takiego życia. Teraz chcę już wiedzieć, po co żyję./(?)

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!