|
To dla mnie dziwne. Ta cała miłość. Kiedy byłam jeszcze w VI klasie poddałam się zauroczeniu, wysoki brunet z świetnym humorem. Byłam przekonana, że to jest ten jedyny i nikt inny się wtedy nie liczył. Nawet nie potrafiłam sobie wyobrazić, że mógłby przestać mi się podobać. Ale podstawówka się skończyła, zaczęły się wakacje, skończyło się i moje "uczucie". Ot tak. Wtedy postanowiłam, że nigdy więcej nie chcę zauroczenia, zakochania, miłości. Nic. Myślałam, że to jest łatwe. Oh, nie. Wtedy pojawił się On, totalne przeciwieństwo tamtego chłopaka. I spadłam w otchłań miłości, w której trwam już ładne lata. Z której nie potrafię się wydostać, chociaż próbowałam wiele razy. Były chwile szczęścia i smutku. Poddałam się. Chcę Go.
|
Dodaj komentarz
