|
Wyciągam z szuflady żyletkę i zaczynam robić małe kreski, ale potem jest ich coraz więcej. Potem w końcu przestaje, owijam ręce bandażem i idę na dół coś zjeść. Dobrze, że jeszcze mama nie wróciła z pracy. Przynajmniej nie będzie znowu krzyczeć, że jestem nienormalna, psychiczna. Gdy się pyta czemu to robię, spuszczam głowę w dół i do moich oczu zaczynają napływać łzy, ale nic nie odpowiadam.. i tak mało o mnie wie. Interesuje ją tylko czy znowu nie poszłam na wagary. Nienawidzę tego całego świata. Nienawidzę tych wszystkich osób, które mnie skrzywdziły. A najbardziej z tego wszystkiego nienawidzę jego! On jest najgorszy z tych wszystkich ludzi. Nienawidzę, gdy przypominają mi się chwile spędzone z nim.. Te jego słodkie SMS-y na dobranoc. Nienawidzę! Chciałabym wreszcie się zabić.. tylko, że nigdy nie potrafię tak docisnąć żyletki, żeby trafić na tą pierdoloną żyle. .
|
Dodaj komentarz
