Bedąc małą dziewczynką nie mogłam się doczekać momentu aż będę dorosła. a teraz? Teraz najchętniej cofłabym się do czasów dzieciństwa. Chciałabym znowu biegać po łące, wspinać się po drzewach, robić babki z piasku i częstować babcie zupa z liści. Chciałabym znów nie mieć zmartwień, ani problemów. dlaczego nie potrafimy zaakceptować sytuacji w jakiej jesteśmy? Dlaczego doceniamy coś, dopiero gdy przeminie? Jestem odpowiedzialną i dojrzałą kobietą, ale część mnie zawsze pozostanie małą dziewczynką. Przynajmniej taką mam nadzieję.

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!