Gdy ktoś jej py­tał co u niej słychać od­po­wiadała bez zas­ta­nowienia że wszys­tko wporządku, mi­mo że tak nie było. Była bar­dzo skry­ta w so­bie, nie lu­biała opo­widać o swoich uczu­ciach. Ro­biła tak zwaną dobrą mi­ne do złej gry, chciała żeby nikt nie wie­dział jak jest nap­rawde. Gdy ktoś ją zra­nił, niewiado­mo jak bar­dzo wy­baczała, po głupim przep­raszam. Pot­ra­fiła pat­rzeć na tę osobę z przy­jaźnią w oczach, pot­ra­fiła na­wet po­cie­szać ją w trud­nych sy­tuac­jach. To była jej wiel­ka za­leta, kochała siebie za dob­re ser­ce, ale niena­widziła za to że jest tak cho­ler­nie łat­wo­wier­na, że jest naiw­na że za szyb­ko ufa ludziom, a po­tem do­piero uczy się na błędach...które ją niszczą.

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!