I chociaż chciałabym zebrać myśli, posadzić je w jednym miejscu, owinąć wstążką i wypierdolić z mojej głowy to nie umiem. One są wszędzie, opanowały każdy zakątek i tak zmarnowanego już w ostatnim czasie ciała. Chciałabym je zebrać, zwinąć, owinąć, wypierdolić przez balkon, przygasić szlugiem, jednym, drugim, trzecim, czwartym. Chciałabym nie myśleć, nie analizować, nie wracać, nie czuć, nie odczuwać, nie tkwić. Chciałabym poczuć totalną wolność emocjonalną. Chciałabym nie być od niczego uzależnioną, chciałabym być na tyle silna, aby to nie było żadnym problemem.

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!