|
Spytał czy dalej wątpię w jego miłość, na jego twarzy mimowolnie namalował się smutek, a w oczach zebrały się łzy. Stałam i patrzyłam na niego, a on podszedł bliżej, chwycił mnie za ramiona i spytał po raz kolejny, czy mam go za frajera, który uczucia traktuje jak zabawkę. I kiedy tylko otworzyłam usta, by coś powiedzieć, on dodał, że chciałby się cofnąć do chwil kiedy jego serce jeszcze biło i nie przywiązywało się. Te słowa zabolały mnie najbardziej, jakby ktoś wbił nóż nieco wyżej niż serce i zjeżdżał powoli w dół. Czułam jak moje policzki stają się wilgotne, a oczy przepełnione łzami patrzyły przez cały czas na niego. Krzyknęłam jak bardzo go kocham, a on pokręcił przecząco głową. W kilka sekund wszystko straciło swój dotychczasowy sens obracając każde z uczuć i obietnic o 180 stopni. Czułam ból nieodgadniętych uderzeń własnego serca. I kiedy mój płacz nie pozwalał złapać kolejnego oddechu, po prostu mnie przytulił.Szepnął, że cholernie mocno mnie kocha, a ja niczego więcej nie potrzebowałam.
|
Dodaj komentarz
