W tym momencie potrafię wyrzuć z siebie jedno bezgłośne "ehh..". Nie potrafię się odnaleźć. Serce mówi zdaj się na rozum, rozum na serce i tworzy się we mnie bitwa. Przecież nie chcę niczego kończyć i nie chce niczego zaczynać... Jednak wskazano mi drogę, pokazano jasno sytuację. Bezstronnie udowodniono mi jak jest. Jednak ja tego nie chcę zauważyć bo jestem zaślepiona miłością.. Nie mam własnego zdania. Jestem przedmiotem w tym związku.. Jednak nie chcę utracić, ale jednak nie widzę w tym szczęścia.. To musi się skończyć? W ten sposób? Podobno nic nie trwa wiecznie. Dlaczego znów się zawodzę? Dlaczego jestem tak naiwna? O LOSIE! / gieenka

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!