Każdy po­całunek sma­kował jak dot­knięcie nieba, każdy do­tyk był niczym kro­pel­ka deszczu sprag­niona zet­knięcia się z ziemią. Sple­cione ręce to odzwier­cied­le­nie na zaw­sze sple­cionych serc, których nie można było zo­baczyć. Trze­ba było poczuć to coś, cze­go na­wet ja sa­ma nie pot­ra­fiłam naz­wać. Miłość? Nie ... To zde­cydo­wanie za małe słowo.

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!