Zaw­sze jes­teśmy sa­mi choć wkoło ty­le osób. Naj­cięższe wal­ki zaw­sze mu­simy stoczyć sa­mi i nikt nie po­może, nikt nie wy­ciągnie ręki, cza­sem nawet przy­jaciel zmieni się w wro­ga. Życie nas zas­ka­kuje, czyż nie? wtłacza nam pod no­gi kłody, których sa­mo nig­dy by nie przes­koczyło. Człowiek pot­rze­buje cza­sem te­go cho­ler­ne­go spo­koju, pot­rze­buje miłości, pot­rze­buje świado­mości, że jest ko­muś po pros­tu potrzebny..

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!