|
Dziś wszystko jest inne. Wczorajsza euforia stała się rozgoryczeniem. Choć teraz dociera do mnie, że tak na prawdę od dawna żyłam w kłamstwie. Prawda cichutko pukała do mojej podświadomości, ale ja zwyczajnie nie chciałam jej słyszeć. Wmawiałam sobie, że Jego uczucia do mnie są prawdziwe, przecież nie można tak pięknie kłamać. Podobno oczy są zwierciadłem duszy i tak myślałam do tej chwili. Widziałam w nich przecież szczęście, ten blask, iskierki za każdym razem kiedy na mnie spoglądał. Nie mam pojęcia jak to zrobił, jak w tak krótkim czasie zdążył mnie sobą oczarować. Wiara i nadzieja stają się mi obcymi uczuciami. Zatracam się w bólu, moja dusza krzyczy, serce drugi raz pęka. Tym razem czuje to o wiele mocniej, zagojone blizny rozrywają się piekąc moje serce, zapadam się w ciemnościach swojej duszy. Słone łzy spływają po policzkach a ja czuję się jak dziecko, które wierzyło w szczere intencje i prawdziwe uczucia. malibulove
|
Dodaj komentarz
