[1]Czuje sie na prawdę beznadziejnie, niekiedy tylko udaje mi sie na chwile zapomnieć o tym co miało miejsce. Myśli prześladują mnie wciąż i wciąż. Serce miewa swoje nastroje, ale ma do tego prawo, nie winie je za to. Przecież wiedziało, że coś jest nie tak. Oczy co jakiś czas napełniają sie łzami, ale nie pozwalam im już spływać. Ciało czasem łapie paraliż tak silny, że pozostają mi wtedy już tylko te beznadziejne myśli. Wyobraźnia sprawia, że czuje się wstrętnie, jak gówno. Płata figle co chwila wymyślając scenariusz i obrazując tamtą sytuacje. A do tego wszystkiego czuje beznadziejne uczucie niepokoju, tak w mostku, jak by ktoś coś tam wkładał, a miejsca by już nie było - to jest obawa i niepewność. Staram sie nie wpadać w paranoje, funkcjonować. I mam nadzieje, że kiedyś będę sie z tego wszystkiego śmiała chodź nie wiem czy jest to możliwe.

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!