|
Miewam huśtawkę nastroju. Bo w prawdzie, daje z siebie wszystko, co tylko mogę, chyba za bardzo chcę pomóc światu, a zapominam o tym, że sama mam problemy, których nie potrafię rozwiązać, z którymi sobie w prost nie radzę. Nie wiem jak mam żyć, jak odnaleźć dawny sens.. Jedna sytuacja, jeden człowiek sprawił, że upadłam, nisko i nie potrafię się podnieść. Jest mi po prostu tego szkoda, po co było to, skoro teraz tego nie ma.. po co była nadzieja, no kurwa po co? skoro teraz, mi ją odebrano.. i nie wierze w nią. Nie wierzę juz nic, cholera! w tym wszystkim się pogubiłam. Wiem, że powinnam być silna na taką sytuację, ale nie potrafię, nie umiem i nie mogę.. bo moje myśli są wokoł niego.. wokół tych momentów które były dla mnie ważne.. a przecież nie da się, od tak przestać myśleć.. Już nie pamiętam, kiedy dobrze się uśmiałam.. ten czas.. a szczegolnie ostatnie 3 tygodnie.. dały mi ostro w kość. Nie wiem, jak mam dzisiaj stać, gdzie mam iść, i którą drogę wybrać.
|
Dodaj komentarz
