Mu­siał odejść, choć nie wyob­rażał so­bie życia bez niej. Wie­dział, że od­chodząc dzi­siaj może już nig­dy więcej nie zna­leźć klucza do jej ser­ca. Cier­piał, bo po raz ko­lej­ny los udo­wod­nił mu, jak kruche by­wa szczęście. Po­całował ją w po­liczek, wdychając może już po raz os­tatni za­pach jej ciała. Za­mykając drzwi łza cicho spłynęła po je­go po­liczku, uderzając o zimną po­sadzkę przed ich do­mem. "Bądź szczęśli­wa" - wyszep­tał na pożeg­na­nie i ruszył przed siebie. Szu­kając te­go, co miał tak blis­ko.

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!