|
3. I wtedy szedł ten chłopak. Z dziewczyną za rękę. Wystartowałeś do niego. Nic Ci nie zrobił. Pobiłeś go. Próbowałam Cię odciągać, ale nie dawałam rady. Zawołałam ekipę która się temu wszystkiemu przyglądała. Przybiegli mi pomóc. Chłopak odpuścił. I całe szczęście, że nie chciał wzywać policji. Były by problemy. Dalej kazałeś się zostawić. A ja uparcie powtarzałam, że damy radę. Że nie zostawię, że kocham. Tak prawdziwie. Padło pytanie od Marcinka do mnie " co robimy, decyduj". Moja odpowiedź : Wy jedźcie do domu. Ja go odprowadzę i później sama wrócę do swojego. Nie mogłam Cię wtedy tam zostawić. Nie mogłabym spać spokojnie wiedząc,że Tobie może coś się stać. Nie byłeś tej nocy sobą. Prosząc brata by Cię odwiózł do domu nie wahał się ani chwili. Mimo, że wcześniej usłyszał, jak masz go w dupie to też nie potrafił Cię tam zostawić. W momencie jakbyś się uspokoił. Jakby wrócił dawny Daniel. Próbował wszystkich przeprosić. Ale to było za wcześnie na przeprosiny.
|
Dodaj komentarz
