Wiesz tato,dziś znów powiedziano mi,że mam Twoje oczy,mówili mi,że noszę po Tobie blask kawałka nieba zatoczonego nad czarnymi kręgami.Przypomnieli mi małą dziewczynkę z czarnymi włosami,pofalowanymi i rozwiewanymi letnim powiewem wiatru,goszczącą na twarzy uśmiech dokładnie taki jaki miałeś na swej twarzy,różowiące się policzki gdy ktoś chwalił dziewczęcą urodę, podobno Ty też byłeś wstydliwy.Zawsze napominają,że jestem cała Ty,że gdy zamykam powieki przypominam im Ciebie,gdy zaczynam kroki również jak Ty rozpoczynam od prawej nogi,mówią to wszystko nie wiedząc,że każdy krok to kolejna życiowa próba.Jestem ciekawa czy widzieliby podobieństwo widząc pochyloną córkę nad ojcowskim grobem,powstrzymującą łzy przed kolejnym odbiciem o marmurową płytę.Jak połączyliby z Twoją osobą siedzącą w ciemnym pokoju nad Twoim zdjęciem,tęskniącą do tego serca,że czasem brakuje oddechu.Co powiedzieliby wiedząc ile razy chciałam do Ciebie uciec,tato.

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!