|
staliśmy przytuleni, wpatrując się w swoje oczy. wtedy miałam ogromną ochotę go pocałować. zbliżyłam się, ale ten moment popsuł on sam. „nie możesz, masz chłopaka”. przestałam myśleć o swojej sympatii. byłam na niego strasznie zła. całe moje uczucie z minuty na minutę ulatniało się coraz bardziej. sama się sobie dziwiłam, jednak nie umiałam nad tym zapanować. od dawna ogarnęła nas monotonia, a to, co przeżywałam na obozie, było czymś wyjątkowym, czymś, czego nie poznałam do tej pory. poprzez dotykanie się nosami zastępowaliśmy sobie pocałunki, bym nie zdradziła swojego chłopaka. jednak w myślach zrobiłam to z milion razy. możecie pomyśleć: „jaka szmata”, ale uwierzcie, tego nie da się wyjaśnić. jestem typem wiernej dziewczyny. on jednak miał to coś w sobie. coś, co nie pozwalało mi o nim zapomnieć nawet na moment. poznałam jego stronę, o której niektórzy nie mają nawet pojęcia. każdy inny facet mógłby to wszystko wykorzystać, ale nie on. on sam mnie stopował, mimo że sprawiało mu ból.
|
Dodaj komentarz
