I cza­sem kiedy idę ulicą uśmie­cham się do siebie, bo myślę, że w tym sa­mym cza­sie ro­bisz to sa­mo. Idziesz ulicą, myślisz o mnie, spoglądasz na to sa­mo słońce.. choć z in­ne­go pun­ktu na Ziemi. Cza­sem kiedy płaczę czuję jak sie­dzisz obok mnie. Przy­tulasz, ocierasz łzy, mówisz, że wszys­tko będzie dob­rze. Cza­sem gdy śmieję się z in­ny­mi słyszę także Twój śmiech. Cza­sem gdy wspo­minam tworzy się wokół mnie trójwy­miaro­wy świat. Jes­tem tyl­ko widzem. Ale mogę Cię "dotknąć". Pat­rzę na nas i uśmie­cham się przez łzy. Widzę nasze za­baw­ne upad­ki, nasz śmiech, nasze za­bawy, nasze wspólne chwi­le. Nieme ki­no. W tle jed­na, je­dyna piosen­ka, która właśnie te chwi­le, was mi przy­pomi­na. Cu­dow­ne nieme ki­no.

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!