|
Śmiejesz się? Bo co? Bo przyszłam na mecz najbliższego brata z ojcem? Bo nie przyszłam z przyjaciółmi i nie bawiłam się tam tak świetnie, jak przy nich? Bo nie było tyle szaleństwa? Powiem Ci, że czułam się lepiej, czułam się całkowicie odseparowana od otoczenia. A wiesz czemu? Bo nas zostawił, zostaliśmy sami, ja i mój najukochańszy brat, który czasem doprowadza mnie do łez, ale był ze mną, nie ważne, że się spieraliśmy, awanturowaliśmy -on był i kochał mnie. Zawsze będę czuła tą pustkę w sercu, nigdy to do mnie należycie nie dotrze, ale wiesz co jeszcze Ci powiem? Mimo to, ile żalu mam zagłębionego do Niego, to nadal Go kocham i choć zawsze dzieliły Nas kilometry - nigdy nie przestanę. To mój ojciec, tak chyba trzeba. [itgetsbetter]
|
Dodaj komentarz
