|
Pamiętam jak płakałam. Jak łzy mimowolnie opadały na stare drewniane schody. Siedziałeś obok. Wpatrzony zaszklonymi oczami w gałęzie uginającej się wierzby.Czułam zimno na całym ciele i Twój ból.Twoją miłość do mnie pomieszaną z nienawiścią i żalem.Chciałam od Ciebie odejść.Lecz brak jakiejkolwiek argumentacji tego czynu zabijał Ciebie i mnie. Widziałam, że gdyby mógł zbeształby mnie z błotem, splunął i odszedł. Ale nie był w stanie.Za bardzo mnie kochał. Milczałam.Strach odebrał mi mowę.Czego się bałam? Tego, że go stracę?Przecież chciałam od Niego odejść.Właśnie. Ale ta cisz Go przerosła. Popatrzył na mnie, otarł złe i szeptem mruknął ` Proszę nie zostawiaj mnie. Nie teraz..słyszysz ? `. Zacisnęłam zmęczona płaczem powieki by ostatnie krople spłynęły szybciej. Spojrzałam na Niego. Jego twarz prosiła o litość. Wiedziałam jak tęskni za mną.` Przytul się` mruknęłam łamiącym się głosem. Wtulił głowę pomiędzy ramiona a moje serce znów zaczęło dla Niego bić. Jak dawniej. / kropeczka
|
Dodaj komentarz
