|
pamiętam ten cholerny park, kolejne nieodebrane połączenie, sms, w którym żegnałeś się ze mną i dziękowałeś mi za to, że byłam. nie pomyślałeś, że szukając Cię w tym cholernym ciemnym parku, nad stawem nie zamierzałam się żegnać. z kolejnymi strugami deszczu pomieszanymi ze łzami złości zmywającymi resztki tuszu z moich policzków pomyślałam 'byłam, jestem i będę, kretynie'. a gdy w końcu udało mi się znaleźć Cię całego mokrego miałam ochotę zdrowo Cię uderzyć, ale wiedziałam, że jedyne, czego Ci trzeba to trochę uczucia z mojej strony. zwykłe przytulenie Cię i uspokojenie, bo nie tylko chłód i deszcz dał Ci się we znaki, ale również życie, które nie szczędziło przykrości.
|
Dodaj komentarz
