|
Dlaczego mam się trzymać, udawać silną, kiedy cały świat, który mnie otacza tak bezpowrotnie rozlatuje się na cząsteczki. Dlaczego mam nosić uśmiech na twarzy, aby nikt nie widział smutku, który duszę w swoim ciele? Dlaczego mam milczeń, aby nie zwierzać się nikomu ze swoich problemów, bólu, jaki odczuwam, tylko po to, aby w przyszłości ktoś nie obrócił tego przeciwko mnie? Dlaczego mam udawać grzeczną dziewczynę, kiedy naprawdę chcę wykrzyczeć wszystkim tym, którzy odeszli, jak bardzo ich nienawidzę, oraz jak się na nich zawiodłam? Dlaczego mam udawać, że nie płaczę skoro łzy same spływają po moich policzkach, tak bezszelestnie, gdy nawet nie myślę o tym co złe? Dlaczego mam szanować tych, którzy próbują wrócić do mojego życia, aby je zniszczyć? Dlaczego to zawsze ja muszę być tą mądrzejszą osobą, która nie pozwoli się wykorzystać..? Dlaczego jest tak wiele pytań, który kumulują się w mojej głowie, a ja nie jestem w stanie poznać na nie odpowiedzi...? No właśnie, dlaczego tak jest.
|
Dodaj komentarz
