|
Wszystko przemyka ci przez palce, nie potrafisz odróżnić dnia od nocy, słońca od księżyca. I cały świat staje się nagle taki nieważny, nieżywy i obcy. Więc zamykasz w sobie swoje ciepło, swoje życie, swoją historię, która dla świata nie jest ważna. Milczysz. Zagryzasz wargi, ale nikomu nie mówisz prawdy, nikt cię nie zna, nawet ty sam masz przed sobą tajemnice, ciągle coś ukrywasz. Płaczesz sercem, połykasz słodkie łzy duszy i czekasz, aż ktoś cię uwolni. Bo nie zniesiesz dłużej tego kłamstwa, nie uśmiechniesz się po raz kolejny, nie przepłaczesz kolejnej nocy, nie wstaniesz, by znów grać w tę chorą grę. I uświadamiasz sobie, że nikt nie przyjdzie, nikt cię nie uratuje, nikt nie sprawi, że ból minie, dusza przestanie płakać, a oczy znów się zaświecą radością. Przecież dobrze wiesz, że niektóre rzeczy już nigdy nie będą takie same, niektórzy ludzie już nigdy nie pokochają cię równie mocno, niektóre chwili już nigdy nie wrócą. Wiesz to przecież, prawda? / black-lips.
|
Dodaj komentarz
