 |
To właśnie dziś wstałam z tą myślą, aby wyjechać stąd. Duszę się tutaj, tym wszystkim. Chcę wyjąć torbę i zapełnić ją swoimi ciuchami. Zgarnąć kosmetyki i wrzucić wraz z laptopem do samochodu. Wstać jutro o ósmej i zapić mocną czarną, co by się rozbudzić. Przegryźć kawałek chleba i spojrzeniem pożegnać dom na kilka dni. Źle myślisz, nie chcę uciekać. Chcę po prostu przestać przeszkadzać wszystkim, wadzić. Pragnę udać się do źródła, Twojego otoczenia. A jeśli, jeśli zauważę Cię w tłumie, poznam Cię? Jeżeli miniemy się i żadne z Nas nie pozna tego drugiego? A jeżeli będzie inaczej? Jeżeli wyłonisz się za rogiem ulicy, kiedy zwyczajnie będę szła ulicą? Poczuję jak serce szarpie niespokojnym rytmem, wszystko wróci, to pewne. Chyba Cię minę, nie hamując spływających powolnie łez. A jeśli coś w Tobie drgnie i przystaniesz na środku chodnika, wahając się? Jeśli krzykniesz moje imię, a ja się odwrócę, będziesz już pewien, że przez cały ten czas nie zapomniałeś mnie, Nas?
|
Dodaj komentarz
